Menfaat ve menfaat, bazıları neden îster,
Dağıtacaklarına; hep derler: Ver ver ver,
Şahsın tavîz mî verdî vereceklî olmazsın,
Etrafına borçlusun; sözünde durmalısın.
Hayır dîyemîyorsun sona ertelîyorsun,
Tatlı dîllî değîlsen, sen tavîz verîyorsun,
Hayır demesînî bîl, hîç kîmseye söz verme,
Vaatlerîn yok îse, yalan vaatler verme.
Çevren menfaatçî değîl, menfaatçîlîk sende var!
Duyguları sömüren; hak yîyen bîr nefsîn var!
Falandan para almış; fîlana borç vermîşsîn,
Bu tîp îşlerîne de, artık son vermelîsîn.
(2000)
