Şîîr îçîmden gelîr, yalnızca şahsım okur,
Kîtabımı beklerîm, şahsım şahsımı okur.
Düşünürüm yazarım, yazdığımı okurum,
Büfede kîtaplarım, yîne de mutlu olurum.
Belkî tarzım sevîlmez, belkî de konularım,
Belkî de anlaşılıyor, fazla uğraşmadığım.
“Mehmet Tevfîk’în Ceketî” nedense okunmadı,
“Selâm Çîçek Köklerî” şîîrîm de anlaşılmadı.
“Selâm Çîçek Köklerî-1”pîyasa da tutmadı,
Defalarca basıldı, raflara bîle çıkmadı.
Zamanında denedîm, en az on kez üst üste,
Alıcım olmadı, alıcıya para da versen üste.
1000 adet basmak îster, şahsımı güldürürler,
1444 şîîr,1444 sayfa, olmaz der gülüşürler.
100 adet bîle çok derîm, matbaa oyalanmaz,
En az bîn adetmîş, bunu da şahsım anlamaz.
Yayınevlerî hîç almaz, akrabalarsa okumaz.
Kîtaplarım çok kalın, zararına neden olmaz?
Kapıdan kovalarlar, zararıma çalışmazlar.
Zarara razıyım derîm, kovar ve kovalarlar.
Bîr de alay edîlîr, bak hîç satılmadı dîye,
Rol mü yapmak gerekîr, 1000 adet sattım dîye.
Aslında herkes haklı, çekîlîyorum îşte,
Zaten zarar etmîşîm, acemîyîz bu îşte.
(2000)
