Rab yaratmış da olsa ona eşler koşulur,
Nefîsler yönlendîrîr, münafıklar dost olur…
Hep en îyîye nefret en îyîye düşmanlık,
Hakîkat zora gîrer batıl kî hep yanlışlık…
Şeytan batılı îster, mazlumlar încînmede,
Kötüler îkna eder, Müslüman dînlenmede…
Maddeyî tercîh ederîz, zekâtı reddederîz,
Merhametî engeller, masuma zulmederîz…
Kul hadîs dînlemîyor, Kur’an’ı okumuyor,
Acımadan yakıyor, gelecek mahvoluyor…
İsraf ayyuka çıkmış, münafık şîrk koşuşta,
Şeytanlarla aklandık, tabîat yıpranışta…
Onarmanın kuralı, bîraz da fedakârlık,
Mutlaka dayanışma, Rab’bîme înançlılık…
Gâfîl yakar ve yıkar, mümîn onarır durur,
Rab’bîm yîne düzenler, kader tecellî bulur…
Tabîat yok edîlîr, bu Rab’be îsyankârlık,
Canlı cansız varlığa, acımasız saygısızlık…
Gezegen hastalanır, büyük günah îşlenîr,
İnce ayar çekîlîr, gezegen dengelenîr…
Hırslarımız yüzünden, çoktur îsteklerîmîz,
Son nefesîmîz gelîr, ecelle engellenîrîz…
Azraîl görünmüştür, münafıklık yok olur,
Günahkâr cehenneme, mümîn cennetî bulur…
(2001)
