Din adamı konuşur, samimi bir biçimde,
Ruhu dinlendiriyor, okşayıcı şekilde…
Ne tartışan biri var ne de muhalifleri,
Din bunu gerektirmez, nettir tüm verileri…
Çıkmış profesörler, bağrışıyorlardı,
Neydi o abes lâflar, konular mı farklıydı?
Biz izlerken gülüyor belki eğleniyorduk,
Tuzağa mı düştüler diye üzülüyorduk…
Konu Kur’an gibiydi fakat olamazdı da,
Ne hadis ne de sünnet, birine uymazdı da…
Maksat reyting içindi, az da para almışlar,
Tartışma çok büyüktü belki amaçsızdılar…
Hiç o kadar gülmemiş ve de eğlenmemiştik,
Hepsi aklı başında, kendimizden geçmiştik…
Keşke rol alsalardı, tiyatro salonunda,
Dört mütevazı(!) adam, inmezdi ekranlarda…
(2009)
