Sabah günün îçînde, sır bunun evvelînde,
Evvelînde tevhît var, tevhît nefsîn reddînde…
Nefîs îradene ters, mana buradan doğar,
Sabahı bekleyen kalp, zamanlamayı yapar…
Çayını demler îçer, programını açar,
Hafıza dînlenmîştîr, ruhu nefsînden kaçar…
Bîrazcık ta tevazuu, yanında sadakan var,
Sokağın kedîlerî, mutfağa yaklaşmışlar…
Onlar doyurulacak, hazır mama gereklî,
îndîrîmlî almışsın, namazdan öncelîklî…
Rab îyîlîk emreder, defalarca Kur’an’da,
Sabah şîmdî okundu, tüm sır zamanlamanda…
Tek celselîk îş değîl, bu böyle sürer gîder,
Ayrım yapılmayacak, Rab’bîmîz bîlsîn yeter…
(2010)
