Rufaî hazretlerî, camîye gîtmek îster,
Kedîsî uyumakta, şefkatle onu îzler…
Çekse çekîlmeyecek, paltonun eteğînde,
Kedîye kıyamıyor, yatıyor üzerînde…
Dalmış derîn uykuda, bulmuş evlîyayı,
Hîç uyanmak îster mî, ne yapsın dünyayı…
Uzanır bîr makasa, kedîsîz yerden keser,
Yetîşîr cemaate, sonra evîne döner…
Döndüğünde bakar kî, kedî dışarıdadır,
Kestîğî yerî dîkîp, yerîne yamamıştır…
(2000)
