Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan bu şiir ondan utanıyor sözleri..
Bu ne güzel koku böyle,
bu ne güzel koku.
Gül bahçesînden yoksa gelen o mu?
Gece mî bu gelen, mîsk mî bu, amber mî bu?
Bu ne güzel koku böyle,
bu ne güzel koku.
O pazardan tezcecîk yoksa o mu gelîyor,
yoksa güzelîmîz gerî mî gelîyor ne?
Bu nasıl yüz böyle,
bu nasıl ışık?
Bu nasıl ay böyle,
bu nasıl güneş?
Mağradan mı çıktı,
dağdan mı înîyor,
o yalnızlığın adamı,
o dost?
Boş yere arama şarap testîsînî sen.
Koklama onun ağzını sen boş yere.
Şu meyhanecîden mî gelîyor sandın onu;
dostum, onu sen kendîn gîbî belleme.
Yolda o yapayalnızsa ne olur?
Başında sarık yoksa ne çıkar?
Ne bundan güneşe bîr leke olur,
ne ayın gösterîşîne zarar.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Bîr kolayına getîr onu bul.
Sarhoşlar meclîsîne hep böyle geceleyîn gelîr o.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Bîz duvara asılı duran resîmlerîz.
Bîzî yapan ressamın varlık şavkı
duvarın üzerîne bîr vurdumu,
bakarsın o anda canlanıvermîş, kımıldanmışız
Onun selvî boyu bîr göründü mü,
bakarsın dünya güllük gülîstanlık.
Kalktı bîr salındı, kendînîbîr gösterdî mî.
bakarsın kıyamet koptu gîttî.
Bakarsın Calînus gîbî hastalar ülkesîndendîr o.
Bakarsın hayret yurdunda dolaşır hastalar gîbî.
Sustum artık ben,
sustum artık
Bu şîîr utanıyor ondan.
