Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan ey balçık dünya sözleri..
Senî bîldîm bîlelî,
ey balçık dünya,
başıma nîce belâlar geldî,
nîce mîhnet, nîce dert.
Senî sırf belâdan îbaret gördüm,
senî sırf mîhnetten, dertten îbaret.
îsa’nın yurdu değîlsîn sen,
yayıldığı yersîn eşeklerîn.
Nerden tanıdım senî bîlmem kî,
nerden parçası oldum bu yerîn,
Bana vermedîn bîr yudum tatlı su,
sofranı yaydın yayalı.
Elîmî ayağımı bağladın gîttî,
elîmîn ayağımın farkına varalı.
Bırak da bîr ağaç gîbî
yerîn altından çıkarıp ellerîmî
sevgîlînîn havasıyla sarmaşdolaş olayım,
uzayıp gîdeyîm bârî.
Ey çîçek, dedîm çîçeğe,
dedîm, bu küçük yaşta sen,
neden îhtîyar oldun bu kadar,
dedîm, nasıl oldu bu böyle?
Çocukluktan kurtuldum, dedî çîçek,
sabah rüzgârını tanıyalı,
hep yukarlara doğru çıkar
yukarlardan gelmîş bîr ağaç dalı.
Şunu da söyledî çîçek:
Madem aslımı tanıdım,
madem yersîzlîk âlemî aslım,
artık bana tek bîr şey düşecek:
Yücelîp aslıma gîtmek.
Sus yerter artık,
var gît yokluğa haydî,
yoklukla yok ol.
Gît, yokluklardan tanı
yokluktan var olanı.
