Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan isyan etmişim sözleri..
Aya öfkelenmîşîm ben,
îşte böyle kapkaranlık bîr gece olmuşum.
Padîşaha kızmışım,
çırılçıplak bîr yoksul olmuşum.
Güzeller sıltanı gel demîş,
evîne çağırmış benî.
Ben bîr yolunu bulmuşum,
yola baş kaldırmışım.
Sevgîlîm baş çeker, naz ederse,
gamlara atar, kararsız korsa benî,
bîr kez olsun ah demem, înad îçîn.
Ah’a da kızmışım ben.
Bîr bakarsın altınla aldatırlar benî o.
Bîr bakarsın şanla şerefle aldatırlar benî.
Oysa altın falan îstemîş değîlîm ondan,
şanla şerefe hele çoktan boş vermîşîm.
Ben bîr demîrîm,
mıknatıstan kaçıyorum.
Bîr saman çöpüyüm ben,
mıknatıslara yan çîzmîşîm.
Ben öyle bîr zerreyîm kî,
bütün âleme îsyan etmîşîm.
Havaya, toprağa îsyan etmîşîm,
Ateşe, suya îsyan etmîşîm.
Altı yöne îsyan etmîşîm.
Beş duyuya îsyan etmîşîm.
Hava, toprak, ateş, su da neymîş kî,
altı yön de neymîş,
beş duyu da ne.
Benîm îçîn hîç bîr şey umurumda değîl.
