Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan kendi kendine sözleri..
Kişinîn kendîne ettîğinî
Edemez kîşîye hîçbîr fanî
Bu kahpe hırsı. ne kıskanç kinî, ne şarap
Ne de haşhaş edemez..
Kişinîn kendîne ettîğînî tayfun, boran
Dağ, taş edemez.
Kişinîn kendîne ettîğînî
Edemez Kîşîye hîçbîr fanî
tutmazsa gerçek dost elînî
kendî kendîyle baş edemez.
Kîşînîn kendîne ettîğînî
Sarhoş edemez, ayyaş edemez
Mezar soyan nebbaş edemez…
