Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan ne varsa harap bir kalpde var sözleri..
Gönlün varsa gönül kabesînî tavaf et. Anlam kabesî, gönüldür; ne
dîye toprak sanıyorsun onu?
Tanrı, sılret Kabe’sînî tavaf etmeyî, onun vasıtasîyle bîr gönül ele
alasın dîye buyurmuştur.
Bir gönül incittin mi bin kez yaya gitsen de Kabe’yi tavafetsen
Tanrı kabul etmez.
Malını-mülkünü ver de bir gönül al; al da o gönül, mezarda, o
kapkara gecede ışık versin sana.
Tanrı kapısına binlerce altın torbası götürsen Tanrı, bize birşey
getireceksen gönül getir der.
Çünkü der, altın, gümüş, kapımızda hiçbir şey değildir; bizi
istiyorsan istediğimiz gönüldür bizim.
Senin, bir saman çöpü kadar değer, vermediğin yıkık gönül, Arş’tan
da üstündür, Kürsi’den de, Levh’ten de, Kalem’den de.
Hor bile olsa gönülü hor tutma, o horluğuyla gene de pek üstünler
üstünüdür gönül.
Yıkık gönül, Tanrı’nın baktığı varlıktır; onu yapan can, ne de
kutludur.
Kırılmış, iki yüz parça olmuş gönülü yapmak, Tanrı’ya hactan da
yeğdir, umreden de.
Tanrı defineleri, yıkık gönüldedir. Yıkık yerlerde pek çok defineler
gömülüdür.
Kul gibi, köle gibi gönüllere hizmet için kemer kuşan da sırlar
yolu, yiliüne açılsın.
Sana kutluluk gerekse, devlet istiyorsan, gönüller almaya, ululuğu
bırakmaya bak.
Gönüllerin yardımı seninle atbaşı beraber giderse kalbinden hikmet
kaynakları akar.
Dilinden sel gibi Ab-ı hayat akar; soluğun, Mesih’in soluğu gibi
hastalıklara ililç olur.
İki dünya da bir gönülceğiz için var olmuştur; okuyanın
dudağından çıkan “Sen olmasaydın” hadisini duy.
Yoksa varlığın, mekanın, güneşin, Ay’ın, yerin, şu gökkubbenin
Vücudu nerden olacaktı?
Sus, her kılında iki yüz dil olsa da söylesen, gönül, gene de anlatışa
sığmaz.
