Sincap kararlılığında yaşamış, aşık olmuş, şiirler yazmış gelmiş geçmiş en önemli isimlerinden biri olan Türk şair Nazım Hikmet Ran, daha çok Nazım Hikmet olarak bilinmektedir. Nazım Hikmet hayatı boyunca bir çok güzel şiirler ve eserler yazmıştır. 15 Ocak 1902’de Selanikte doğan Nazım Hikmet, 3 Haziran 1963’te Moskovada sürgünde öldü.
Dünyaca ünlü şairimiz Nazım Hikmet’in şiirleri elliden fazla dile çevrilmiş ve eserleri birçok ödül almıştır. İşte Nazım Hikmet’in yazdığı Lodos isimli şiir sözleri..
Başlangıç
Kim bilir kaç milyon ton ağırlığında
ummanda çalkalanmakta su.
En yalnız dalganın üzerinde
boş bir konserve kutusu…
+ 1
Bir aydır ki hapisane geceleri böyledir:
kızgın dişi kediler
– apışları ıslak
tüyleri diken diken
enselerinde diş yerleri –
bazan kuş
bazan insan sesi çıkarıp
dolaşıyorlar
gebe kalana kadar.
Mevsim bahara yakın.
Hava lodos.
Nasıl şiddetli
nasıl sıcak esiyor…
Biz altı yüz adet
kadınsız erkeğiz.
Alınmış elimizden
doğurtmak imkanımız.
En müthiş kudretim yasak bana:
yeni bir hayat aşılamak,
bereketli bir rahimde yenmek ölümü,
yaratmak seninle beraber:
sevgilim, yasak bana etine dokunmak senin…
Mevsim bahara yakın.
Fırtına.
Lodos.
Nasıl şiddetli
nasıl sıcak esiyor…
Bir yerlerde bir cam kırıldı yine
– bu gece bu üçüncüsü -.
Hangi boş koğuşun kapısı açık kalmış,
küüüt, küt,
nasıl çarpıyor…
+ 2
Tepedelen cephesinde bir ceset,
örtülüyor altında karların,
ve başından uçan miğferi
yuvarlanıyor önünde rüzgarın…
+ 3
Fabrikanın avlusunda
elektrik ışığı,
ucunda ince bir telin
sallanıyor iki yana.
Bir kadın.
Boynu çıplak,
uzun saçlarıyla etekleri uçarak
atölyenin kapısında…
Rüzgar vurdu putrellere.
Atölyenin saçağından
büyük bir buz parçası düştü yere…
+ 4
Ovaya dörtnala yaylılar iniyor:
çıngıraklar hamutlarında beygirlerin.
Ve iki yanda çırpınan muşambalarıyla
koşuyorlar gece yarısı denize doğru…
+ 5
İnce uzun kılçıklardan ibaret kalan kavak ağaçları
aydınlıktılar
mehtabolmadığı halde.
Ve kalın
ve dallı budaklı kestaneler kımıldanıyor
– iki yana sallanıyor değil ağır ağır yer değiştiriyorlar adeta
gidiyordu göz alabildiğine
yıldızların ışığında
yapraksız ahşap kalabalığı…
Buna rağmen bu lodos,
bu uğultu.
Buna rağmen havada
dişi bir ten kokusu
ve yüklü bir yumurtalığın sıcaklığı…
Dağlarda kar çözülüyor.
Yürüyor usareler
yapraksız dalların ucuna doğru.
Gebe.
Gebelik.
Mevsim bahara yakın
ve doğumun
– korkunç güzelve sıcaktır –
günü doldu dolacak…
(23.1.1941)
