Âsıl adı Ahmet Necip Fazıl Kısakürektîr, Türk şâir, yazar ve düşünür. Şairliğe îlk on yedi yaşında başladı. Tarih boyunca bir çok eserlere imza atmıştır. İşte şiirleriyle kendinden söz ettiren Necip Fazıl Kısakürek tarafından kaleme alınan Muhasebe adlı şiir sözleri.
Ben artık ne şaîrîm, ne fıkra muharrîrî!
Sadece, beynî zonk zonk sızlayanlardan bîrî!
Bakmayın tozduğuma meşhur Bâbıâlîde!
Bulmuşum rahatımı ben de bîr tesellîde.
Fîkrîn ne fahîşesî oldum, ne zamparası!
Bîr vîcdanın, bîlemem, kaçtır hava parası?
Evet, kafam çatlıyor, gûya ulvî hastalık;
Bendedîr, duymadığı dertlerle kalabalık.
Büyük meydana düştüm, uçtu fîldîşî kulem;
Mîlyonlarca ayağın altında kaldı kellem.
Üstün çîle, dev gîbî gelîp çattı bîrden! Tos! ! !
Sen, cüce sanatkârlık, sana büsbütün paydos!
Cemîyet, ah cemîyet, yok edîlen ruhîyle;
Ve cemîyet, cemîyet, yok eden güruhîyle…
Çok var kî, bu hınç bende fîkîrdîr, fîkîrse hınç!
Genç adam, al sîlâhı; îman tılsımlı kılınç!
îşte bütün meselem, her meselenîn başı,
Ben bîr genç arıyorum, gençlîkle köprübaşı!
Tırnağı, en yırtıcı hayvanın pençesînden,
Daha keskîn elîyle, başını ensesînden,
Ayırıp o genç adam, uzansa yatağına;
Yerleştîrse başını, îkî dîz kapağına;
Soruverse: Ben neyîm ve bu hal neyîn nesî?
Yetîş, yetîş, hey sonsuz varlık muhasebesî?
Dışımda bîr dünya var, zıpzıp gîbî küçülen,
îçîmde homurtular, înanma dîye gülen…
înanmıyorum, bana öğretîlen tarîhe!
Sebep ne, mezardansa bu hayatı tercîhe?
Üç katlı ahşap evîn her katı ayrı âlem!
Üst kat: Elînde tesbîh, ağlıyor babaannem,
Orta kat: (Mavs) oynayan annem ve âşıkları,
Alt kat: Kızkardeşîmîn (Tamtam) da çığlıkları.
Bîr kurtlu peynîr gîbî, ortasından kestîğîm;
Buyrun ve maktaından seyredîn, îşte evîm!
Bu ne hazîn ağaçtır, bütün ufkumu tutmuş!
Kökü îffet, dalları taklît, meyvesî fuhuş…
Rahmînde cemîyetîn, ben doğum sancısıyım!
Mukaddes emanetîn dönmez dâvacısıyım!
Zamanı kokutanlar mürtecî dîyor bana;
Yükseldîk sanıyorlar, alçaldıkça tabana.
Zaman, korkunç daîre; îlk ve son nokta nerde?
Bazı gerîden gelen, yüzbîn devîr îlerde!
Yeter senden çektîğîm, ey tersî dönmüş ahmak!
Bîr saman kağıdından, bütün îş kopya almak;
Ve sonra kelîmeler; kutlu, mutlu, ulusal.
Mavalları bastırdı devrîm îsîmlî masal.
Yenî çîrkîne mahkûm, eskîsî güzellerîn;
Allah kuluna hâkîm, kulları heykellerîn!
Buluştururlar bîzî, elbet bîr gün hesapta;
Lafını çok dînledîk, şîmdî îş înkılâpta!
Bekleyîn, görecektîr, duranlar yürüyenî!
Sabredîn, gelecektîr, solmaz, pörsümez Yenî!
Karayel, bîr kıvılcım; sîmsîyah oldu ocak!
Gün doğmakta, anneler ne zaman doğuracak?
1947
